Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα" 13.10.2022
Το ζήτημα των ευρωομολόγων είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης.Το ερώτημα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό: είμαστε μαζί ή δεν είμαστε; Αν θέλουμε να κινηθούμε προς μια πιο ενωμένη Ευρώπη, η Ένωση πρέπει να αρχίσει να ενεργεί σαν κράτος και αυτό σημαίνει ότι σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας το χρέος πρέπει να αμοιβαιοποιηθεί σε μορφή ευρωομολόγων. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει κάθε μέλος της να ανοίξει έναν πολύ δύσκολο διάλογο.
Τα ευρωομόλογα είναι ένα μήνυμα ελπίδας απέναντι σε μία αβέβαιη και διχασμένη Ευρώπη. Σημαίνουν οικονομική αλληλεγγύη και ανανέωση του ευρωπαϊκού οράματος. Η διάψευση του καγκελαρίου της Γερμανίας Όλαφ Σολτς για το ενδεχόμενο έκδοσης κοινού χρέους δείχνει όχι μόνο την επιθυμία για μία διχασμένη ήπειρο αλλά κυρίως για μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Εξάλλου, αυτή ήταν η προϋπόθεση ενοποίησης νομισμάτων και δημιουργίας του ευρώ. Τα ισχυρά κράτη μέλη της Ένωσης γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι αποταμιεύσεις βρίσκονται στον βορρά και τα χρέη στο νότο. Είχαν πάντα τον φόβο ότι η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού νομίσματος θα οδηγήσει σε μία ένωση μεταφοράς πλούτου όπου οι αδύναμες οικονομίες θα φτωχοποιήσουν τις ισχυρές. Τα ευρωομόλογα δρουν σε αντίθετη κατεύθυνση, χρεώνοντας όλα τα κράτη μέλη ως μία οντότητα, ένα κράτος και γι αυτό δεν τα θέλουν.
Επομένως, το ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι αν θα εκδοθεί κοινό χρέος αλλά πώς θα πραγματοποιηθεί με τρόπο που να είναι οικονομικά υγιής και πολιτικά βιώσιμο. Ο κάθε δισταγμός οδηγεί στη διχόνοια, δίνοντας τροφή σε ακροδεξιά αντιευρωπαϊκά κινήματα όπως αυτό της Τζόρτζια Μελόνι, του Βίκτορ Όρμπαν και της Μαρίν Λε Πεν.
Τα ευρωομόλογα θα πρέπει να υποστηριχθούν ως οικονομικό εργαλείο, δίνοντας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το απαραίτητο κεφάλαιο για την διαχείριση του δύσκολου χειμώνα μέσω ειδικού κοινού Ευρωπαϊκού φόρου. Οπλισμένη με περισσότερα κεφάλαια και δικούς της πόρους, η Επιτροπή θα μπορούσε να δανείζεται από τις αγορές με πολύ χαμηλά επιτόκια. Έτσι, όχι μόνο καθησυχάζουμε τις ανησυχίες των Σολτς και υποστηρικτικών του αλλά δίνουμε νέα πνοή στο μεγάλο όραμα της ενωμένης Ευρώπης.
Η νέα οικονομική ύφεση που έχει τις ρίζες της στην κακή διαχείριση της πανδημίας, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ευρύτερη αύξηση κόστους ζωής, φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης για άλλη μια φορά. Οι ηγέτες της Ένωσης θα πρέπει να ζυγίσουν τον κίνδυνο να αισθανθούν οι νότιοι Ευρωπαίοι εγκαταλελειμμένοι από τον βορρά έναντι του ρίσκου να αισθανθούν οι βόρειοι Ευρωπαίοι, σε κάποια μεταγενέστερη ημερομηνία, ότι τους εκμεταλλεύεται ο νότος. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι η απόφαση αυτή έχει ήδη παρθεί.