Γύρισα γεμάτος από την επίσκεψή μου στην καρδιά της Ελλάδας στη Θεσσαλία στα Τρίκαλα, στην Καλαμπάκα
Ανάμεσα στο μεγαλείο του Αιγαίου και των βουνών της Ηπείρου, μέσα στις λίμνες που διασχίζουν πόλη και χωριό, εκεί που γεννήθηκαν Θεοί στις πλαγιές του Ολύμπου και πολέμησαν αντάρτες για την ελευθερία της Ελλάδας, εκεί, σαν τη γη που κράτησε ο Θεός για εκείνον βρίσκεται η Θεσσαλία. Ένα από τα λίγα μέρη του κόσμου όπου μυθικές ιστορίες συναντούν την πραγματικότητα. Με τρεις λέξεις, η «καρδιά της Ελλάδας». Αυτή που προσφέρει στον επισκέπτη άγρια ομορφιά με πλούσια ιστορία και ανεπανάληπτη φιλοξενία. Ανακαλύπτοντας την Θεσσαλία, βρήκα μια κορυφαία μικρογραφία της χώρας μας με τη δική της μοναδική και ξεχωριστή χροιά. Είναι δύσκολο να αποδώσω στο κείμενο την ομορφιά, την ποικιλία τοπίων, των χρωμάτων της Θεσσαλίας.
Έφτασα αργά το βράδυ της Πέμπτης στα τέλη Ιουνίου στα Τρίκαλα. Οι κκ. Κρούπης, Εξαρχόπουλος και Παρχαρίδης με υποδέχτηκαν θερμά και παρέα κατευθυνθήκαμε προς την Καλαμπάκα στο Ξενοδοχείο Κώστας Φαμίσσης όπου και έμεινα τις επόμενες τρεις βραδιές. Το πρωί της Παρασκευής άνοιξα τις κουρτίνες και αντίκρισα μια θέα που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Οι ιεροί βράχοι των Μετεώρων με κοίταζαν με όλο τους το μεγαλείο. «Μα που αλλού να γεννηθούν οι μύθοι παρά εδώ», σκέφτηκα.
Ετοιμάστηκα και μέσα σε 10 λεπτά βρισκόμουν στην παρέα του «Ράδιο Μετέωρα» με τον Θανάση Βλάχο και Βαγγέλη Ούτο. Στην συνέντευξη που ακολούθησε μιλήσαμε για πολλά ενδιαφέροντα θέματα, αλλά κυρίως για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν Έλληνες καθώς και για τα αδιέξοδα αλλά και τις προοπτικές της χώρας και ειδικότερα της Θεσσαλίας. Η πρότασή μου ήταν απλή – οικονομικός πατριωτισμός. Οφείλουμε να στηρίξουμε την εγχώρια παραγωγή, τις ελληνικές επιχειρήσεις που αφθονούν στην περιφέρεια όπως η Θεσσαλία και δίνουν τη μάχη της επιβίωσης απέναντι στο κέντρο όπου έχουν εισβάλλει ορμητικά οι πολυεθνικές. Η Θεσσαλία, ο μεγαλύτερος τροφιμομοπαραγωγός της χώρας, μπορεί να αναδειχθεί και να αναπτυχθεί δυναμικά συμπαρασύροντας και την υπόλοιπη Ελλάδα, μέσα από τα ξεχωριστά και σημαντικά της προϊόντα. Για το σκοπό αυτό, οφείλουμε να αναζητούμε τα προϊόντα της Θεσσαλίας και της Ελλάδας όλης και να τα προτιμούμε έναντι των ομοειδών εισαγόμενων. Με αυτόν τον τρόπο στηρίζουμε τον τόπο μας, το σπίτι μας, την οικογένειά μας, τον ίδιο μας τον εαυτό. Πρόκειται για καταναλωτική αντίληψη που οφείλουμε να υιοθετήσουμε. Να «Επιμένουμε Ελληνικά».
Στην Καλαμπάκα οι ώρες κύλησαν γρήγορα με ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τον Δήμο με τον εξαίρετο Δήμαρχο της πόλης τον κ. Θεόδωρο Αλέκο. Στο μουσείο Ελληνικής Παιδείας της Καλαμπάκας γνώρισα τον ιδρυτή του Παύλο Μπελογιάννη και με εξέπληξε το πώς η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να αναδείξει την πολιτιστική μας κληρονομιά. Με τα πρώτα βήματα που έκανα στο μουσείο με συνεπήρε η μυρωδιά των σχολικών βιβλίων, οι στολές που φορούσαν τα παιδιά μιας άλλης εποχής, διάφορα σύμβολα της πατρίδας μας, τα αναγνώσματα στους τοίχους και πολλά ξεχωριστά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν στο μάθημα της φυσικής, της χημείας και της καλλιγραφίας. Στο τέλος της ξενάγησης, έζησα την εμπειρία μιας ρεαλιστικής αναπαράστασης σχολείου στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και την προσπάθεια να διατηρηθεί η γλώσσα και η εθνική μας ταυτότητα μέσω του κρυφού σχολειού.
Λίγο αργότερα, βρεθήκαμε στη σκιά των μοναδικών βράχων των Μετεώρων που με κοιτούσαν επιβλητικά από ψηλά και με καλούσαν να εξερευνήσω, το μεγαλείο, την ομορφιά τους και το μυστήριό τους. Δέος με πλημμύρισε φτάνοντας στη μονή Αγίου Στεφάνου. Τόσο κοντά στα σύννεφα , τόσο κοντά στο ουράνιο θείο, σου κόβεται η ανάσα. Οι μοναχές είχαν ειδοποιηθεί για την επίσκεψή μου. Περάσαμε το πέτρινο γεφύρι και μπροστά μου εμφανίστηκε η μεγάλη ξύλινη πύλη. Η ηγούμενη μας προϋπάντησε και μας ξενάγησε, κάνοντας μας μια εισαγωγή για την ιστορία των Μετεώρων και του τρόπου ζωής του Μοναστηριού. Ιδιαίτερη συγκίνηση αισθάνθηκα, όταν μου είπαν πως ο παππούς μου Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εκείνος που αναγνώρισε και καθιέρωσε με νομοθετική πράξη ως ιερό τόπο τα Μετέωρα, προστατεύοντας τα μνημεία, τον ιδιαίτερο θρησκευτικό χαρακτήρα και τα κειμήλια της περιοχής .
Μετά ήρθαμε στα όμορφα Τρίκαλα, μια ζωντανή πόλη πρότυπο, με υψηλή κουλτούρα, φιλόξενους και ζεστούς ανθρώπους. Εκεί επισκέφτηκα με συγκίνηση το μουσείο Τσιτσάνη που είναι ακριβώς πάνω από το δίδυμο οθωμανικό λουτρό. Το ποτάμι, η γέφυρα, τα πολλά αξιοθέατα, η ιδιαίτερη ομορφιά της πόλης χαράχτηκαν μέσα μου. Επόμενη στάση η Ελάτη και το Περτούλι. Ένας μαγικός προορισμός στολισμένος με πολύ πράσινο, πανέμορφα πέτρινα σπίτια και υπέροχο γευστικό φαγητό.
Το τριήμερο που πέρασα στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων, η ομορφιά των τοπίων, η ιστορία, η ζεστασιά, η ζωντάνια των ανθρώπων της, θα μου μείνουν όλα αξέχαστα. Έφυγα γεμάτος και με την πεποίθηση ότι τελικά έκανα καλά που ακολούθησα αντίστροφο δρόμο απ’ αυτόν που κάνουν πολλά νέα παιδιά στην ηλικία μου. Η σύντομη διαμονή μου στην καρδιά της Ελλάδας, στην Θεσσαλία, στα Τρίκαλα, στην Καλαμπάκα, στα Μετέωρα, στη γύρω περιοχή, μαζί με άλλες παρόμοιες διαδρομές και εμπειρίες, δικαίωσαν την απόφασή μου να έρθω πίσω στην Ελλάδα από τον Καναδά όπου ζούσα τα τελευταία χρόνια και όπου αν έμενα, θα εξασφάλιζα μια ιδιαίτερα καλή επαγγελματική διαδρομή. Γνωρίζω τις δυσκολίες για την εύρεση εργασίας που υπάρχει στην πατρίδα και καταλαβαίνω εκείνους από τους συνομήλικους μου που δραπετεύουν στο εξωτερικό. Όμως, για αυτόν τον τόπο, την Ελλάδα μας, αξίζει να δώσουμε την προσωπική μας μάχη για να την αναστήσουμε.
Μετά από τέσσερα χρόνια διαμονής μου στην πατρίδα, έχοντας πλέον αρκετές εμπειρίες θετικές και αρνητικές, χαρές και πίκρες, κρατώ ψηλά την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Η γεύση που πήρα από τη Θεσσαλία, τα Τρίκαλα, την Καλαμπάκα τη γύρω περιοχή, είναι πως αυτή η ελπίδα μπορεί να ανηφορίσει δυναμικά και από εκεί να δούμε το φως στο αύριο, κάτι σαν το σκαρφάλωμα στην κορυφή στα Μετέωρα.
Comments